Link movie Nepal + reisverhaal

11 april 2017 - Colombo, Sri Lanka

Link movie Nepal  

Nepal, een bestemming waar we naar uitkijken en stiekem ook een bestemming die spannend is. De verwoestende aardbeving twee jaar geleden, de vergelijking met India qua rituelen en gewoontes, het eten en de ruige natuur waar we doorheen gaan hiken. Hoe gaan wij dit land ervaren? 

Het heeft zijn grillig imago (in onze belevingswereld) helemaal waar gemaakt! 
We komen rond 23.00 uur aan in de avond. Kathmandu de hoofdstad is stil, donker en eerlijk gezegd is het een spookstad. Alles is dicht, metalen rolluiken zoals wij die kennen van garages beschermen de producten binnen in de winkeltjes. Wat het straatbeeld een koude, harde uitstraling geeft. Aangekomen in ons hostel gaan we snel in bed.

Tuuuuuut tuuuuuut we worden wakker en nee niet van onze wekker. Het zijn de claxons van de motors, auto’s en busjes. Kathamandu is wakker en dat betekend jij ook! 
Claxonneren is in dit land geüpgraded naar een vorm van communiceren. Volgens mij worden alle nieuwtjes en roddels via de claxons doorgenomen. 2x tutoren = alles goed? Hoest op werk en heb je gehoord dat… + Pas op ik haal je links in. 1x kort = Hoi, moet snel door spreek je laten en pas op ik zit nu super dicht naast je aan de rechterkant. Enz enz. 
Het is een fascinerend spel wat van 6.30 in de ochtend tot avond’s  19.00 uur doorgaat. 
Ondanks de hectiek lijkt niemand boos of gefrustreerd en lijkt alles zonder ongelukken goed te gaan. 

We zijn dus vroeg wakker en gaan meteen Thamel in, het centrum van Kathmandu. Al je zintuigen worden geactiveerd. Bloemen, tempels, varkenskoppen, apen, koper, goud, fruit, stof, Tuuuuut noem het maar op en het is in kleine winkeltjes/straatjes  in Thamel aanwezig. 
En uit het niets kwam de zegening, boem een rode stip/ veeg op je voorhoofd. Nog wat bloemetjes achter mijn oren gewreven en Fred kon vandaag niks meer gebeuren. Nou niet helemaal je moet natuurlijk wel betalen. Slecht 100 roepies, na kort overleg geef ik hem iets meer. Tes wordt ook gezegd en voor nog iets extras is ons plekje in de hemel verzekerd. 

Nu mijn plekje in de hemel toch gefixed is stap ik de volgende dag de Mountainbike op. Via de mail had ik om een wat uitdagende dagende trip gevraagd bij Himalayan Single Track Nepal. Ben verdikkeme nog steeds de “ beste vriend van Robert Gesink”. Die dag wordt ik compleet naar de gootjes gereden door …. Mijn gids. Maar het is het me allemaal waard. Op de MTB rammen we door de stad, links inhalen rechts inhalen, achter een bus hangen noem het maar op het kon allemaal!!! Daarna klimmen we tot 2200m hoogte de bergen van Kathmandu Vally in. Met enorme bergpieken als uitzicht krijg ik wat rust bij de lunchplek. Daarna is het op en neer via single tracks door het nationaal prak van Kathmandu Vally terug richting de stad. Kapot maar voldaan loop ik aan einde van de dag weer terug naar ons Hostel. Wauw!! 

Kathmandu wordt geteisterd door de renovatie van de aardbeving en daarnaast ook nog een enorme hoeveelheid stof. Vrijwel alle wegen liggen open door renovatie van de riolering. Het is sneu voor de bevolking hoe de regering de renovatie aanpakt. Luchtvervuiling door stof geven de stad een doffe uitstraling. Door de aardbeving zijn veel mooie tempels verwoest. Toch mooi om te zien dat iedereen probeert er weer wat van te maken. De bevolking hier heeft ook nog te maken met een regering die wordt beïnvloed door aan de ene kant India en aan de andere kant China. Corruptie helpt de snelheid van de renovatie niet. Voorbeeldje: Nepal heeft veel stroomcentrales die stroom winnen door het stromend water in de bergen. Veel van deze centrales zijn van de chinezen en dat terwijl er stroom te kort is in Kathmandu en mensen hier stroom halen doormiddel van diesel aangedreven aggregaat. Wat weer voor vervuiling zorgt. 

Wat wij erg leuk vonden waren de uitstapjes vanuit Kathmandu.. Patan, Bhaktapur, Monkeytemple, Nagarkot.. Deze plaatsen liggen niet ver van het centrum en toch is het er veel rustiger. Veel mooie tempels, oude straatjes, heerlijk om simpelweg jezelf te laten verdwalen. We verbazen ons om alle rituelen die hier nog steeds dagelijks worden uitgevoerd. Gebedskralen, gebedsrollen draaien, bellen luiden, wierook aansteken, mantra’s monotoon voorlezen. Het is  lastig te achterhalen welk ritueel welke god dient. Een gids geeft ons meer duidelijkheid.
Mensen geloven hier in reïncarnatie. Wat betekend dat elke god weer terug komt in een andere hoedanigheid. Er zijn onderhand zoveel goden dat zelfs de gids niet altijd weet voor welke god er gebeden wordt. 

Oke, tempels check ✅ verdwalen in de eindeloze mooie oude straatjes ✅ Wat hebben we nog te zoeken in Kathmandu ? Holi festival !!

We gaan voorbereid en kopen een dag van te voren kleding die lekker smerig mag worden. Vooral witte kleren omdat Holi gelijk staat aan kleuren! Beetje cultuurbarbaren zijn we wel want de echte betekenis van het feest weten we nog steeds niet…
De dagen ervoor had het geregend en was het koud maar als we opstaan zien we een strak blauwe hemel en een zonnetje. Dit belooft een leuk feestje te worden. Samen met Casey en Myrthe gaan we op pad. We zijn ons hostel nog geen 10  meter uit of we worden al bekogeld door mensen op straat, balkons, daken noem het maar op. Van boven komt het water en op straat lopen groepen kids rond met kleuren poeder als munitie om je lekker “ Happy Holi” te wensen. We bevoorraden ons bij het eerste beste winkeltje met alle kleuren die te koop zijn. 
Kom maar op met die kleuren! Na een rust pauze op een mooi dakterras gaan we richting Thamel. Hier zijn veel verschillende feestjes gaande. Om 22.00 uur stappen we  ons hostel kamertje weer binnen. Wat een top feest en leuke mensen! 

En nu gaat het dan echt beginnen 14 dagen wandelen door het Himalaya gebergte. 
Op de eerste dag ontmoeten we meteen 4 andere wandelaars. David en Will uit Australië ( Sweet mate!!) Domenique uit Duitsland en Ellie uit Nl. De gids van Dom heeft een vriend met een mooi hostel. We komen aan en zien een bord met Hilton erop. Zooo dat wordt lekker slapen denken we met zijn allen. Als we de bocht omkomen en zien wat het Hilton in Nepal is, schrikken we toch een beetje. De eerste nacht slapen we in omgebouwde kippen schuren van metaal. Af en toe moet je nog wat kippen uit je slaapkamer jagen. Die kippen waren natuurlijk ook niet blij met ons. Zij moesten nu buiten slapen.. Na een redelijke nacht gaan we verder. De eerst dagen lopen we door dorpen en volgen we de rivier verder de bergen in. Langzaam verandert de omgeving van groene bomen en kleurvolle bloemen naar kale rotsachtige bergen. In de verte zien we de gigantische sneeuwtoppen steeds dichterbij komen. De kou neemt elke nacht toe, na 4 dagen belanden we in een hevige sneeuwbui en vluchten we het eerste beste guesthouse in. De serieuze kou begint nu echt. Door de vele sneeuwval is de pass (5400m)die we over moeten, dicht. We hebben nog een paar dagen voordat we daar aankomen en hopen dat de zon flink gaat schijnen voordat we daar zijn. In de avond zitten we met zijn allen om een hout kachel die midden in de eet kamer staat. Er wordt veel gekaart en dan na lekkere maaltijd Dhal Bat (lokaal eten dat bestaat uit rijst, linzensoep en verschillende curry), duiken we rond 8uur ons bedje in.. Toch best vermoeiend dat lopen. 
De tocht wordt steeds mooier. Vooral het plaatsje Upper Pisang is geweldig mooi. Het ligt op bijna 4000m hoogte, bestaat uit een paar huizen en een tempel en kijkt uit op de hoogste bergen. S nachts moeten plassen valt niet mee. Je moet dan naar buiten waar het wc hokje staat. De wc’s zijn een soort van luxe gaten in de grond. Met een emmer water spoel je de boel door. Helaas zijn met -10 graden de kranen bevroren. Je snapt dat de wc’s een koude en vieze boel vormen ;).
Ook het douchen kan al dagen niet meer ivm de kou. Ieder guesthouse bied een ‘hotshower’ aan maar als je er eenmaal je spullen hebt uitgestald.. blijkt die het net niet te doen. Lang leve de babydoekjes :D
Van upper pisang gaan we naar Manang en staat er een pittige loopdag op de planning. Je begint te merken dat je op hoogte loopt. Manang is het laatste dorpje waar nog iets te doen is. Doordat  iedereen hier een acclimatisatie dag in plant is het gezellig en zijn er zelfs koffie winkeltjes waar je gebak kan eten. Absoluut hoogtepunt is jawel de bios in Manang. 
Hij bestaat uit een donkere schuur met een wit laken als scherm. Er kunnen max 30 mensen in maar het is er super gezellig. Je zit op houten bankjes met een Yak ( soort koe) huid erop. In het midden een grote kachel die 1 x wordt gevuld en aangestoken. Geweldig, de gloednieuwe film, Seven years in Tibet met Brad Pitt in de hoofdrol, word afgespeeld. Iedereen kruipt steeds dichter tegen elkaar aan, omdat het vuur minder wordt en de temp in de zaal daalt. Halverwege wordt de film stop gezet en krijgt iedereen een kopje thee en een zakje popcorn. Absoluut de schattigste bios op aarde!! 

Tijdens ons verblijf in Manang krijgen we te maken met een dilemma. Boven in de bergen is het al dagen aan het sneeuwen. De pas is gesloten door de hoeveelheid sneeuw. Dezelfde avond geven andere gidsen aan dat er niks aan de hand is en je gewoon over de pas kan lopen. Oja er zit wel een stukje bij met grote kans op een lawine. Je loopt langs een landslide, een stuk van 200 m met boven je een super steil stuk rots. Hier ligt nu sneeuw op en gevaar van een lawine is zeer groot. Wij moeten nog 2 dagen lopen voordat we bij het risicovolle stuk komen. We besluiten om het per dag aan te kijken, dus vertrekken we de volgende dag naar Yak karka wat later blijkt onze laatste bestemming. 

We hebben overigens de laatste 3 dagen prachtig weer, strakblauwe hemel  en de bergen showen hun toppen hoog boven ons uit. Raar dat het dus boven sneeuwt. Wel te bedenken dat het nog ruim 1000m klimmen is. De dag begint heel mooi maar al snel komt de eerste helikopter langs vliegen. En dit schijnt geen goed teken te zijn. Uiteindelijk vliegen er die dag zes helikopters over ons heen, we komen grote groepen tegen die terug naar beneden gaan. Later krijgt de gids informatie: Er schijnt een groep van 20 wandelaars gered te zijn op de pas omdat ze ingesneeuwd waren en er was een lawine waar 4 lokale hikers onder zijn gekomen( allemaal overleven ze het, gelukkig!)  Deze lokale jongens gaan als eerste over een besneeuwd pad om voor ons een weg te maken. Bizar, surrealistisch, wij wandelen in het zonnetje en boven ons wagen mensen hun leven om een pad voor ons te maken. Die avond is onze groep heel duidelijk en besluiten we de volgende ochtend heel vroeg terug te gaan naar Manang zodat we vanuit daar met een Jeep naar beneden kunnen. 

Helaas de pass niet kunnen doen maar ondanks dat een prachtige hike meegemaakt. De jeep terug naar beneden was er trouwens ook eentje om nooit te vergeten. Had kramp in mijn billetjes van het samen knijpen! Wat een afgronden en gevaarlijk wegen maar geniaal om het vanuit de achterbak van een pick-up mee te maken. Doordat we in 1 dag beneden zijn winnen we wat tijd. Onze lieve gids Krishna weet nog een wandelroute die ons in Pokhara onze eindbestemming brengt. We gaan wel heel local zegt Krishna erbij. De route gaat dwars door het boerenlandschap en we wandelen door rijstvelden en slapen in boerendorpjes. Het is prachtig we gaan terug in de tijd. We zien hoe de belastingen worden betaald voor de grond waarop ze boeren, hoe de elektriciteiten rekening wordt betaald, alles gaat nog via papieren formulieren. Een grote map ligt voor de neus van de man die het geld verzameld. 
Inmiddels hebben we al 9 dagen niet gedoucht en eten we elke dag Dal Bhat. We besparen jullie onze wc avonturen maar jullie begrijpen wel dat we hunkeren naar een klein beetje westerse luxe:). Die westerse luxe vinden we in Pokhara, eigenlijk eindigen alle hikers in dit dorpje om zich lekker te laten verwennen. Wij dus ook!! Eindelijk een schone wc, een warme douche, je kleren wassen en een cappuccino hahahah te gek !
In Pokhara genieten we met David, Dom en Elly van lekker eten in de avond, gaan we stappen en overdag dobberen we op het meer op een grote waterfiets. 

Nepal is een land dat we nooit meer gaan vergeten, de hectiek van de steden, de bizarre bus ritten, de tempels, de ruwe maar prachtige bergen en natuurlijk de lieve bevolking met al hun rituelen en gewoontes. We pakken onze spullen en stoppen de warme kleren weer onder in onze backpack en leggen de bikini’s en zwembroeken weer bovenop. Onze laatste bestemming is het tropische Sri Lanka!!

Dikke knuffel Tes en Fred 

6 Reacties

  1. Sander:
    11 april 2017
    Stom verhaal... niets aan. Net als de rest van jullie vakantie als ik het zo zie
  2. Herman:
    11 april 2017
    Fantastisch avontuur, mooi verhaal; mazzelaars zijn jullie!
  3. Jantien:
    11 april 2017
    Jongens.........zucht........jaloersssss.
  4. Peter:
    12 april 2017
    leest als een spannend jongensboek! Schrijverstalent! Belerf het helemaal mee zo. Wat een mooie tijd beleven jullie zeg. Enjoy as much as
  5. Arjan de Vries:
    15 april 2017
    Hoe in godsnaam ga jij nog wennen aan de echte wereld Fredje!
    Ik praat je wel ff bij!
    Tot gauw man!
  6. Hedwig:
    16 april 2017
    Jeetje, nog zo'n gaaf avontuur.
    Hoop dat je na de meivakantie onze verhalen ook leuk gaat vinden.:)
    Weet niet waar jullie nu zitten, maar geniet er nog even van.
    Hier is het paaseieren zoeken in de regen.
    Zie je binnenkort.
    Groetjes,
    Hedwig