Lesotho, Swaziland en Mozambique!

Waar waren we gebleven? Oja, we staan op het punt om mountain kingdom Lesotho binnen te rijden. De grensovergang is meteen een ervaring op zich. Wachtend in een lange rij horen we huilende en smekende geluiden uit het hokje van de grenscontrole komen. Iedereen begint te lachen, na uitleg van onze buren in de rij, begrijpen we dat er een dronkenlap in een kamer is gezet door de politie. Hij smeekt om vergiffenis en om zijn moeder. Tussendoor proberen groepen kleine kinderen kruiwagens te jatten van de grenspolitie. Na de controle moet je nog een stukje over een brug en met de kruiwagen bieden de jongens hulp aan bij het dragen van de bagage. 
Waarom Lesotho mountain kingdom wordt genoemd is vanaf de grens meteen duidelijk. De gouden zonnestralen, die de Afrikaanse zon zo mooi kan maken, belichten de groene bergen. Het lijkt alsof er een zachte groene deken over de puntige bergen is gelegd. Lesotho is een stuk armer dan Zuid Afrika, maar de regering heeft een goede deal met China kunnen maken ;). Voor alle inwoners met een auto is er een prachtige asfalt weg aangelegd. De eerste uren zijn we op deze weg echter alleen een paard en wagen tegen gekomen. We hadden voor de eerste nacht niks geboekt. Onze bijbel, the lonely planet, wees ons op een leuke camping ergens in een bergdorpje. De zon ging bijna onder en dan zegt Google maps dat je van die ene asfalt weg af moet. Je raad het al er is ongeveer maar 1 goede weg en de rest van de wegen zijn fucking spannend. Na een pittig stuk off road rijden komen we aan bij de camping. Hier zien we 5 verlaten rondavels staan en veel lege drankflessen over het terrein verspreid. Kak, omdraaien en toch maar langs de grote weg iets zoeken. Uiteindelijk belanden we in de enige accommodatie die we in de omgeving kunnen vinden. Het is een huis vol met elektronische apparaten zoals een magnetron, kookplaten, televisies en lampen maar je raad het al..... stroom dat hebben ze niet haha. De eigenaresse, een oude oma met een druipend oog, heeft met ons mee gegeten. Nadat er nog een beveiliger werd opgetrommeld, konden we veilig ons bedje in.
De volgende dag zijn we naar het geboorte dorpje van Teske gegaan. Hessel en Jacqueline (mijn ouders) hebben hier vroeger 4 jaar gewerkt op een technische hogeschool en woonde in een huis op dit terrein. Op foto’s van vroeger ziet de school en het huis waar ze woonden er prachtig uit.  Een bewaker neemt ons mee het terrein op en Teske laat de foto zien van haar geboortehuis. Hij herkend de ronde raampjes en wijst ons de weg naar het huis. Van de huidige bewoonster mochten we even binnenkijken. Dat het huis ooit heel mooi was, kan je nog zien maar wat is het een treurig vervallen zooi. 
Ook de school is zo  vervallen dat ik er vanuit ga dat de school gesloten is maar niks is minder waar, ze hebben gewoon vakantie, daarom is er niemand. 
Het was heel bijzonder om daar rond te lopen en in te denken dat je ouders daar vroeger hebben gewoond. 
Voor meer avontuur in Lesotho rijden we naar Malealea. Een dorpje in het midden van het land. Er is hier tot 22.00 uur stroom daarna gaat alles verder op kaarsen. Wel gezellig eigenlijk :). Het lokale supermarktje beperkt zich tot wat uien, tomaten en daarnaast blikvoer. Hier hadden we ons niet helemaal op voorbereid wat leidde tot ons speciale dieet bestaande uit de lokale fatcakes (soort van oliebollen) en noedels. 
Vanuit Malealea maken we mooie wandelingen en kan Fred helemaal los gaan met een MTB in de bergen. Hoogtepunt van ons verblijf daar was de tweedaagse paardentocht met overnachting in een bergdorpje bij de lokale bevolking. Je passeert bergdorpjes, gaat door riviertjes en rijd op super steile bergpaden. Wow, wat zijn die paarden handig en sterk!  De eerste dag heeft Fred 5 uur lang gezeurd dat alles pijn deed en stom was... Maar toen we uiteindelijk in het dorpje aankwamen was het dit het allemaal waard. Fantastisch om te zien hoe de mensen hier leven. Voor de rondavels (ronde lemen huisjes) wordt gekookt op vuurtjes en af en toe wordt er van het ene dorpje naar het andere dorpje op de berg er tegenover geschreeuwd. Wij  maken ook een kampvuurtje en langzaam gaat de zon onder. De herders komen  1 voor 1 terug met hun kuddes en de koeien (fucking grote stieren) en geiten worden in hun hok gezet voor de nacht. Wanneer het donker is, kijken we onze ogen uit naar de adembenemende sterrenhemel boven ons hoofd. Dit zijn echt de momenten waarvoor je op reis gaat..WAUW!!
Na Lesotho rijden we richting Sabie, een plaatsje in het noorden van Zuid- Afrika. Daar wachten onze top buurtjes/vrienden uit Zwolle;  Joep, Odette en Lou op ons. We gaan samen naar watervallen, slapen midden in een wildreserve in Swaziland, hebben een dagje in Krugerpark rond getourd en we liggen een hele dag lekker aan de rand van een zwembad te bakken in de zon, heerlijk! Na vijf leuke dagen nemen we afscheid en staat er voor ons een lange rijdag op de planning. We moeten die avond in Johannesburg zijn om onze auto in te leveren en de volgende ochtend vroeg ons nieuwe vervoersmiddel en huis voor die maand op te halen. Een jeep met rooftent! Na een half uur rijden komen we in een lang spoor van takken op de weg terecht. En dan zien we ineens de boosdoener, midden op de weg loopt een olifant. Hij trekt alles om zich heen kapot en gooit het op de weg. We staan een tijdje te wachtten maar het lijkt er niet echt op dat de olifant van de weg af zal gaan. Inmiddels is er een file achter ons ontstaan. Shit...en we moeten vandaag zo ver rijden...dit schiet niet op. Fred besluit om te proberen om er rustig voorbij te rijden. Het lijkt goed te gaan maar met een ruk draait de olifant zich om en komt met klapperende oren op ons afgelopen.. rustig achteruit Fred. Helaas stonden we op een helling en lukte dit niet zo goed.. Waaaaah Tes scheld en schreeuwt alles bij elkaar. Wat is hij groot en wat zijn wij (zelfs in een auto) klein. Tot 2 meter voor de auto komt hij tot stilstand en gaat weer verder met zijn vernietigingstocht op de weg. We wachten vanaf nu geduldig tot hij de weg af is en rijden dan door. 
In Johannesburg wacht er een heerlijke braai en bed op ons. We mogen bij Dennis slapen, die we in Langebaan hadden ontmoet. We toetsen het adres in en komen uit bij een prachtige estate (een bewaakte wijk met hele grote villa's). Luxe op zijn tijd is niet verkeerd :). We worden door Dennis en zijn vrouw Rozanne in de watten gelegd. 
De volgende dag mogen we hem dan eindelijk ophalen; onze jeep of zoals ze hier zeggen een “Bakkie”.  Fully equiped met 4x4 en een rooftent.. wat voelen wij ons stoer in deze wagen. Eerste bestemming, Drakensbergen waar we Gijs en Leonie ( vrienden van Fred uuuut Aalten) ontmoeten. Het weer is slecht en de voorspellingen zijn niet veelbelovend. Maar precies op de dag dat wij een hike plannen breekt de zon in de middag door en kunnen wij genieten van prachtige uitzichten op het Amphitheater. ’S Avonds  genieten we  van een  pilsje,  hapje eten en de playlist ‘oude liedjes’ van Gijs. Zingen, eten en drinken.. top! 

Vanuit hier rijden via Sodwana bay ( met ons bakkie mag je hier je eigen privé strand opzoeken )  naar Mozambique. Alleen de verhalen vooraf maakt het land al een beetje spannend. De politie staat bekend om hun corrupte aanpak van blanke mensen. We worden door iedereen gewaarschuwd en krijgen veel tips hoe je het spel van omkopen van een politieagent moet spelen. Code zin hierbij is: Can I offer you a Coke, it’s so hot today. Gelukkig hoeven we maar 1 keer een “coke” uit te delen en is de politie erg vriendelijk tegen ons. Fred zijn Portugees komt hierbij ook goed van pas. 
De grensovergang bij Ponta d’ouro is er een die je niet snel vergeet. Op het moment dat je de slagboom door bent stopt de normale weg en kun kiezen uit vier zand wegen die allemaal richting de duinen gaan. Wegwijzers bestaan niet in dit gedeelte. Maar dat maakt het huren van de jeep des te leuker. De 4x4 heeft ons meerdere malen uit bizar slechte wegen geholpen! In Ponta hebben we pracht dagen. We slapen op een grasveld aan het strand. In de middag huren we een surf plankje en we zwemmen hier met dolfijnen.. wauw! ’ S Avonds een kampvuurtje bouwen bij de tent en samen met onze Israëlische buurjongens zien we de zon in de zee zakken. We drinken gin en tonic, schijnt goed tegen de muggen te zijn:).
Na Ponta rijden we richting Tofo! Pas na vier uur door duinen en half afgemaakte wegen rijden kom je aan bij het pontje richting Maputo, de hoofdstad. Vanaf daar is er 1 verharde weg die je door heel Mozambique loopt. In Tofo zitten we 8 dagen waarvan het er 5 dagen volle bak heeft geregend. Gelukkig wisten we dit en zijn we op aanraden van een vriendin van Tes ( Lotte) naar Hostel Mozambeat gegaan. Ondanks de regen hebben we hier relaxte dagen gehad. Ze hebben een heerlijke keuken en organiseren veel leuke activiteiten. Ondertussen zijn onze buren uit Ponta ook in Tofo aangekomen. We raken bevriend met Gino, Tom, Daan en Chen.
We sluiten Mozambeat af met een knaller van een poolparty! Waar ook Freds telefoon een duik het zwembad in maakte maar dit op wonderbaarlijke wijze overleefde. 
Het mooie van rijden met een Jeep is de vibe die er om heen hangt. Op de camping staan de Jeeps vol uitgeklapt en helpt iedereen elkaar. We komen in Mozambique vaker dezelfde mensen tegen op de camping. Dit zorgt natuurlijk voor een gezellige sfeer.
Het mooiste van Mozambique hebben we bewaard voor het laatst. We rijden naar Vilanculos. De campsite ligt aan het strand en ons Bakkie staat tussen de palmbomen in de schaduw. Vilanculos is een paradijsje. We hebben geluk met de wind en kunnen zelfs een dag kiten. Tussen de vissersbootjes door knallen we met onze vlieger over kraakhelder water. En het fijnste van alles.. de zee is hier heerlijk warm. We bezoeken de Bazarute eilanden en  kijken onze ogen uit over grote witte zandduinen met helder blauw water. Er wordt op een olievat vis voor ons gegrild en we snorkelen langs een prachtig rif. Ondertussen zijn er op de camping nog wat jeeps bij komen staan en hebben we in de avond een braai met 10 personen. Fred regelt een verse vis bij lokale vissers. Een konings makreel van 7 kilo! Deze krijgen we niet  op met ons allen en zo hadden de beveiligers ook genoten van onze braai. 
Samen met Clive en Laura worden we door een lokale kerel, die we ontmoet hadden in de bar, meegenomen naar een schooltje op het platteland. We nemen stapels pennen, schriften, potloden en gummen mee. Het is een feestje om de blije kinderen te zien. 
Vilanculos gaan we niet meer vergeten, maar aan alles komt een einde en we rijden na 4 dagen terug richting Johannesburg. Mozambique geeft je echt het gevoel van Afrika, de vrouwen dragen prachtige kleurrijke kleden, alles dragen ze op hun hoofd, Mango’s cashewnoten en kokosnoten worden vers langs de weg verkocht. 
De terugweg naar Johannesburg geeft ons nog een 4x4 route van 70 km. Op papier is het een dirt road maar door de regen is het veranderd in een rivier. Onze auto verzuipt twee keer en twee keer staan we stil in the middle of nowhere. Oooo zo spannend en wat zijn we blij dat de auto ons niet in de steek heeft gelaten. 
De laatste dagen in zuid-Afrika besteden we in Kruger en Blyde river canyon. In Kruger slapen we twee nachten en hebben het geluk om een luipaard van dichtbij te zien. De Canyon hiken we met mooi weer en eet je, je eigen gemaakte lunch op rots met droomachtige uitzichten. 
Nu zitten we alweer te wachten op het vliegtuigje richting het eiland Boracay in de Filipijnen.  Zoals jullie lezen heeft Africa onze hartjes veroverd. 

Dikke kus van ons